Do najczęściej spotykanych urządzeń UTB należą żurawie. Są niezbędne na placach budowy, w portach i wielu innych miejscach.
Podstawowa charakterystyka i normy techniczne wykorzystania UTB
Operatorzy posługują się głównie żurawiami stacjonarnymi z mocnym podestem przenoszącym duże obciążenia, urządzeniami wieżowymi i mobilnymi.
Żurawie posiadają zawsze ograniczony zasięg, dlatego wynajem powinna poprzedzać analiza środowiska roboczego. Wszystkie żurawie klasyfikuje się jako urządzenia niebezpieczne ze względu na obsługę ciężkich ładunków. Z tego powodu wymagają szczegółowej i częstej kontroli przez Urząd Dozoru Technicznego. Nie można wykorzystać żurawia bez dokumentacji wystawianej po inspekcji. Najlepiej przechowywać dokumentację możliwie najbliżej miejsca pracy operatora i w razie problemów udostępniać na życzenie.
Modernizacja żurawia również wymaga konsultacji z odpowiednim specjalistą. Spawania czy zmiany funkcji nie można przeprowadzać dowolnie. Każde działania serwisowe dotyczące żurawi UTB zapisuje się w wyznaczonym do tego celu dzienniku, który służy częściowo do planowania remontów i ponadstandardowych kontroli.
Zasięg i sposób poruszania warunkuje wybór urządzenia
Na budowach często spotyka się żurawie szybkomontujące, bardzo elastyczne i umożliwiające przenoszenie ładunków powyżej 3200 kg. Żurawie posiadają z reguły podobną konstrukcję, natomiast różnią się zasięgiem i możliwościami przemieszczania na krótkich dystansach. Przy niektórych inwestycjach sprawdzą się rozwiązania szynowe, na innych wieżowe, a jeszcze w innych projektach żurawie ustawione na pontonach lub innych jednostkach pływających.
